KALMAR szwedzkie miasto z zamkiem w tle.
Kalmar to miasto w południowo-wschodniej części Szwecji, znajdujące się nad Cieśniną Kalmarską (Kalmarsund), połączone z najbliższą wyspą Olandią mostem, najdłuższym w Szwecji.
Most Olandzki wsparty jest na 156 filarach, w najwyższym miejscu przy zachodnim brzegu posiada 36 metrowe podwyższenie, dzięki któremu zapewniona jest swobodna żegluga przez Cieśninę Kalmarską.
Będąc w Kalmarze warto przejść się po starówce, na której znajduje się Katedra Kalmarska. Reprezentuje ona szwedzki kościół ewangelicko-luterański. Jest to drugi kościół w Szwecji noszący miano katedry.
Świątynia zaprojektowana została przez niemieckiego architekta Nicodemusa Tessina Starszego, oparta jest na planie krzyża łacińskiego z absydami (pomieszczeniami w rzucie półkola, półelipsy lub wieloboku), znajdującymi się od wschodu i zachodu.
W narożniku świątynia ma 4 wieże. Pierwotnie w projekcie zaplanowana była kopuła, jednak podczas realizacji projektu planów tych nie uwzględniono.
Inspiracją Nicodemusa Tessina Starszego były liczne podróże po Europie. We Włoszech rzymski Kościół Najświętszego Imienia Jezus stał się wzorem zewnętrznej wizualizacji świątyni w Kalmarze.
Katedra została poddana licznym renowacjom uzyskując m.in. nowy, miedziany dach oraz jaśniejsze i bardziej funkcjonalne wnętrze. W świątyni znajdują się 3 dzwony pochodzące z XVII wieku, które zostały przeniesione w 1670 roku z kościoła Storkyrkan, znajdującego się w pobliżu Zamku Kalmarskiego.
Wewnątrz świątyni uwagę przyciąga piękny ołtarz zaprojektowany przez Nicodemusa Tessina Młodszego i wykonany w 1712 roku przez rzeźbiarza Caspara Schrödera. Przedstawia on stworzenie świata. Obraz znajdujący się na ołtarzu ukazuje zdjęcie bezwładnego ciała Chrystusa z krzyża przez mężczyzn, opuszczających ciało na linach.
Całość ołtarza zwieńczona jest wizerunkiem Ducha Świętego w postaci gołębicy otoczonej aureolą.
Najstarszym wyposażeniem katedry jest ambona, będąca prawdopodobnie zdobyczą wojenną. Wyrzeźbiona przez Balzara Hoppenstedta w poł. XVII w i przeniesiona z kościoła Storkyrkan.
Z tego samego kościoła katedra uzyskała również 9-głosowe organy zbudowane w 1630 roku.
Najbardziej charakterystycznym zabytkiem Kalmaru jest Zamek Kalmarski (Kalmar slatt), będący średniowieczną warownią.
Początki zamku datuje się na XII wiek. Był on ówczesnie jedynie ufortyfikowaną wieża obronną i obserwacyjną. Pod koniec XIII wieku król Szwecji Magnus I Birgersson kazał rozbudować fortyfikację, dzięki czemu wieża obserwacyjna stała się zamkiem.
Przez kolejne lata zamek ulegał licznym przebudowom. Do największych zmian zaliczyć można te z XVI wieku, kiedy to królowie z dynastii Wazów (Gustaw I wraz z synami Erykiem XIV i Janem III) przebudowali warownię w zamek godny królewskiej rodziny. Podczas tej przebudowy dobudowano półokrągłe kopuły zakończone wieżyczkami.
Historycznie o zamku: 20.VII.1397 roku zawarto akt Unii kalmarskiej pomiędzy Szwecją, Danią i Norwegią. W burzliwej historii zamku przewija się również akcent polski. W 1598 roku forteca została zdobyta przez króla Polski Zygmunta III Waza. Wojska polskie stacjonowały na zamku przez rok, broniąc przed najazdem oddziałów Karola Sudermańskiego.
Ostatnim królem, który rezydował na zamku był Karol XI Wittelsbech.
Dziś stare wały obronne zamku oraz przyległy park jest atrakcyjnym miejscem wypoczynku dla mieszkańców Kalmaru.
Dodatkowo oddzielają one zamek od najstarszej dzielnicy miasta (Kvarnholm).
Na zamku zachowała się również brama obronna z 1697 roku jak również część fortyfikacji nazywanych Szańcem św. Eryka.
W pomieszczeniach zamkowych znajduje się Muzeum Sztuki, w którym mieści się najbogatszy zbiór obrazów Gellerstedta (szwedzki architekt, artysta i poeta).
© Aleksandra B. Emche